Historia Hufca

„Kto nie szanuje przeszłości, nie jest godzien teraźniejszości, ani prawa do przyszłości” – J. Piłsudski

22 maja 1911 Andrzej Małkowski we Lwowie wydał rozkaz powołujący pierwsze drużyny harcerskie. Od samego początku idea harcerstwa miała swoich prekursorów również na ziemi śląskiej, w tym też na obszarze obecnego Chorzowa. Wówczas to na terenie Królewskiej Huty, Wielkich Hajduk i Chorzowa funkcjonować miały odrębne środowiska harcerskie.

Z niepotwierdzonych, ustnych przekazów wynika, że już w 1911 roku istnieć miała w Królewskiej Hucie drużyna inspirowana przez stowarzyszenie „Eleusis”. Podobnie ma się sprawa drużyny „królhuckiej” założonej w 1913 roku przez pochodzącego z Piekar Śląskich druha Ludygę. Prawdopodobnie należała do niej głównie starsza młodzież robotnicza. Drużyna ta działała w konspiracji, a z chwilą wybuchu I Wojny Światowej przestała istnieć. Niestety, nie zachowały się żadne źródła pisane, które mogłyby potwierdzić istnienie i działalność tych środowisk harcerskich.
Pierwszym dokumentem potwierdzającym istnienie chorzowskiego harcerstwa, jest znaleziona przez instruktorów działających w Komisji Historycznej Hufca ZHP Chorzów, fotografia przedstawiająca grupę 31 mężczyzn, która opatrzona została napisem: „Drużyna skautów zorganizowana na terenie miasta Chorzowa dnia 21.01.1921r.” Dlatego też przyjmujemy umownie, że to w styczniu 1921 roku powstała pierwsza drużyna harcerska na ziemiach wchodzących w skład dzisiejszego miasta Chorzowa.

Wychowanie młodego pokolenia zuchów i harcerzy należy opierać na wartościach trwałych i niezmiennych. Ważną rolę w tym procesie wychowawczym pełnią różnorakie wzorce, szczególnie te nam bliskie: bohater drużyny, hufca czy chorągwi.
Patron naszego hufca jest wzorcem szczególnym – to bohater zbiorowy, ściśle związany z Chorzowem oraz tragicznym okresem II wojny światowej. W 1971 roku Hufcowi Chorzów zostało nadane imię „Obrońców Chorzowa”.